Lees hieronder het verhaal van Anne (zij komt trouwens ook voor in mijn E-boek “Kom in Beweging”) – Anne komt naar HorseNature met een heel arsenaal aan vragen…

Andere verhalen uit de praktijk van HorseNature lees je hier.

Anne voelt zich momenteel nogal overladen, want er komt erg veel op haar af. Enerzijds zit ze in de knoop op haar werk en heeft ze het gevoel dat ze dringend een andere job zou moeten zoeken. Daarnaast loopt het ook met haar beste vriendin niet goed, Anne en Nadine hebben flinke ruzie. Het begon als een onnozele discussie, maar is ondertussen geëscaleerd. En daarnaast voelt ze ook druk van haar moeder omdat ze volgens haar niet vaak genoeg op bezoek komt, maar daar heeft Anne echt geen tijd voor met alles dat ze al op haar lijstje heeft staan. Het frustreert haar dan ook dat haar moeder dat niet kan begrijpen en haar blijft vragen om langs te komen.

Op de vraag ‘waar wil je vandaag (tijdens de sessie) aandacht aan geven’ krijg ik een bijna wanhopige blik vergezeld van een gemompeld ‘ik weet het niet’, gevolgd door bovenstaand verhaal in geuren en kleuren. Anne heeft het gevoel dat er te veel op haar bordje ligt, dat alles om aandacht schreeuwt en ze weet gewoon niet waar te beginnen. Ik laat haar eerst vertellen, alles moet er duidelijk even uit.

Ik vraag haar: “Wat in jou schreeuwt om aandacht?”

Het is even stil en dan volgt haar antwoord: “Rust, ik heb vreselijk veel nood aan rust, mijn lijf en hoofd schreeuwen er bijna om, maar dat vind ik niet temidden van al deze vragen.”

Ik vraag aan Anne: “Je behoefte aan rust, is dit iets nieuw, of heb je dat nog al eerder opgemerkt?”

Haar antwoord komt snel: “Dat gevoel heb ik heel geregeld, ik neem altijd veel hooi op mijn vork. Ik weet van aanpakken, kan goed organiseren en problemen oplossen en het is net alsof de problemen mij dan ook altijd vinden. Als ik iets heb opgelost of heb bereikt, staan de volgende 3 zaken al te wachten. Meestal vind ik dit fijn, maar soms wordt het ook mij te veel.”

Voor Anne is dit dus duidelijk een terugkerend thema, het is een patroon in wat ze doet. En het hangt voor haar ook samen met andere zaken. Zo blijkt ze iemand die graag verantwoordelijkheid draagt en die het initiatief naar zich toetrekt. Dat zijn positieve eigenschappen die haar duidelijk vooruit helpen in het leven. Maar het zorgt er ook voor dat er al eens rust ontbreekt in haar leven.

Ik vraag haar vervolgens wat rust voor haar betekent. Ze weet daar niet meteen een antwoord op te formuleren. Ik stel voor om even naar de paarden te kijken en vraag haar wat dat bij haar oproept. Ze kijkt naar de 2 paarden, wijst naar eentje en zegt meteen ‘Die daar, die heeft rust’. Ik vraag haar waaraan ze dat merkt en ze somt op: ‘Hij trekt zich precies van niet veel iets aan, hij staat daar maar rustig zijn ding te doen, er is precies niets dat hem verstoort’. Het paard komt op dat moment in beweging en wandelt naar het hooinet en gaat daar wat op het hooi knabbelen. Anne vult aan: ‘Zie je, hij doet gewoon waar hij zin in heeft, is precies niet bezig met wat hij hier moet doen in de coaching of wat ik van hem verwacht. Hij doet gewoon lekker waar hij zin in heeft en waar hij nood aan heeft.’

Uit deze opsomming blijkt beter wat Anne verstaat onder ‘meer rust vinden.’ Het gaat bij haar vooral om meer ruimte te hebben om te doen wat ZIJ wil, waar ze zelf behoefte aan heeft. We bespreken haar doel nog iets verder en vertalen die uiteindelijk tot volgende vraag: ‘Hoe kan ik beter voor mezelf zorgen’.

Op basis van Anne haar vraag denken we na over hoe ze hiermee aan de slag kan bij de paarden. Anne geeft snel aan geen idee te hebben hoe ze daaraan zou moeten beginnen, zo voor zichzelf zorgen. Om dat uit te klaren gaan we aan de slag met een schaalvraag, in de bak bij de paarden. Ze gebruikt kegels om haar 0 en 10 uit te zetten en daartussen trekt ze met haar voet in het zand een lijn, haar ‘schaal’.

Als ze klaar is nodig ik haar uit om te gaan staan waar ze vindt dat ze vandaag staat op vlak van ‘voor zichzelf zorgen’. Anne gaat meteen naar de ‘lage’ kant van haar schaal, ze zet zichzelf op een 1 score en vertelt dat ze daar eigenlijk heel weinig rond doet op vandaag. Enkel als ze echt volledig uitgeput is en echt niet meer kan zal ze even gas terugnemen zodat haar hoofd net boven water blijft, maar ook niet veel meer dan dat. Als ik haar vraag hoe het is om daar te staan, zakken haar schouders nog wat verder naar beneden en ze zegt ‘eigenlijk maakt het me triest te beseffen hoe weinig ik voor mezelf zorg’. Eén van de paarden is ondertussen zachtjes achter haar gaan staan en raakt haar rug even aan. Ik merk dat ze even tegen zijn neus leunt en langzaam ademt ze helemaal uit. Het paard geeft haar vervolgens een klein, maar merkbaar duwtje in de rug, wat mij aangeeft dat ze klaar is om in beweging te komen.

Ik vraag haar dan ook: Waar wil je graag naartoe evolueren op vlak van zelfzorg, waar zou je willen gaan staan op je schaal? Ik zie haar even twijfelen en dan begint ze beslist te stappen naar de andere kant van de schaal. Ergens halverwege komt er echter een paard dwars voor haar staan. Het zorgt dat Anne verbouwereerd blijft staan. Ik zie haar twijfelen wat ze zou doen. Dan verschijnt een glimlach, ze stapt naar het midden van haar schaal, gaat daar staan en draait zich naar me om.

Ik vraag wat er net gebeurde en ze zegt ‘ik wilde meteen helemaal naar de andere kant van de schaal lopen, naar een 9 of zelfs een 10, want ik wil heel goed voor mezelf gaan zorgen. En toen kwam ineens dat paard daartussen staan en ik merkte dat ik niet verder kon. En toen besefte ik ineens dat ik hetzelfde deed als altijd… Ik wou te veel hooi op mijn vork nemen! Ik wou het meteen helemaal perfect gaan doen. Maar eigenlijk zal ik al blij zijn dat ik gewoon vaker aan mezelf denk. Dus ben ik hier in het midden gaan staan, op een 5. Op het moment dat ze dat zegt loopt het paard terug weg uit de opstelling. Anne zegt meteen: hij geeft me gelijk, hij weet ook dat ik hier goed sta voor nu. Ik merk ook aan Anne dat ze bijna opgelucht is dat ze daar op haar 5 staat.

Ik vraag haar om te omschrijven hoe het voelt om daar te staan. Ze vertelt dat ze daar duidelijker zicht heeft op waar ze eigenlijk nood aan heeft. Nu doet ze de hele dag maar door, zonder daar echt bij stil te staan. En daarnaast overweegt ze daar ook echt de punten die ze zelf belangrijk vindt, voordat ze ja zegt op iets nieuws. Eerder dan maar gewoon in actie te schieten, denkt ze even na over wat ze eigenlijk wil alvorens aan iets te beginnen.

Ik vraag haar terug op haar beginscore te gaan staan, en dan te kijken naar haar doel dat ze gesteld heeft (bij haar: de 5 score). Ik vraag haar wat een eerste stap kan zijn in die richting. Ze denkt even na en zegt dan: Ik kan pas rekening houden met waar ik nood aan heb, als ik ook weet wat dat is. Ik kan pas voor mezelf zorgen als ik weet waar ik behoefte aan heb en zelfs dat weet ik momenteel niet.

Als eerste stap formuleren we dan ook het volgende: Maak in de volgende weken een lijstje van dingen ‘waar je zin in hebt’. Ik vraag haar bewust niet om al dingen te gaan ‘doen’ rond zelfzorg. We focussen echt op het eerste stapje: zicht krijgen op wat ze eigenlijk wil doen, waar ze behoefte toe voelt of wat haar deugd zou doen. En dat dan opschrijven.

En dat is een eerste stapje in de richting van haar doel, terug even stilstaan bij wat belangrijk is voor haar. En de beweging is begonnen…

 

Wil je zelf eens coaching met behulp van paarden ervaren? Contacteer me en we maken een afspraak.

Andere verhalen uit de praktijk van HorseNature lees je hier.